page_banner

اخبار

رونمایی از فواید اتوفاژی برای سلامت کلی و طول عمر: چگونه اتوفاژی را القا کنیم

اتوفاژی یک فرآیند طبیعی در سلول‌های ما است که با شکستن اجزای سلولی قدیمی و آسیب‌دیده و بازیافت آن‌ها به انرژی، به عنوان محافظی برای محافظت از سلامت ما عمل می‌کند. این مکانیسم خود تمیز شونده نقش حیاتی در حفظ سلامت مطلوب، پیشگیری از بیماری و افزایش طول عمر دارد. خوشبختانه، راه‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانیم اتوفاژی را تقویت و تحریک کنیم تا سلول‌های ما بتوانند عملکرد مطلوبی داشته باشند.

اتوفاژی چیست؟ 

اصطلاح اتوفاژی که از کلمات یونانی "auto" به معنای "خود" و "phagy" به معنای خوردن گرفته شده است، به فرآیند سلولی بنیادی اشاره دارد که به سلول ها اجازه می دهد تا اجزای خود را تجزیه و بازیافت کنند. می توان آن را یک مکانیسم خود تمیز شونده در نظر گرفت که نقشی حیاتی در حفظ سلامت سلولی و هموستاز دارد.

در بدن ما، میلیون‌ها سلول دائماً تحت اتوفاژی قرار می‌گیرند تا پروتئین‌های آسیب‌دیده یا تا شده، اندامک‌های ناکارآمد و سایر بقایای سلولی را از بین ببرند. این فرآیند به جلوگیری از تجمع مواد سمی کمک می‌کند و بازیافت ماکرومولکول‌ها را قادر می‌سازد و عملکرد کارآمد سلول را تضمین می‌کند.

اتوفاژی چیست؟

مکانیسم عمل

اتوفاژیاز طریق یک سری مراحل بسیار پیچیده و کاملاً تنظیم شده عمل می کند. این فرآیند با تشکیل ساختارهای دو غشایی به نام اتوفاگوزوم آغاز می شود که اجزای هدف را در داخل سلول ها می بلعد. سپس اتوفاگوزوم با لیزوزوم، یک اندامک تخصصی حاوی انواع آنزیم‌ها ترکیب می‌شود و منجر به تخریب محتویات آن می‌شود.

سه شکل اصلی اتوفاژی وجود دارد: ماکرو اتوفاژی، میکرواتوفاژی و اتوفاژی با واسطه چاپرون. ماکرواتوفاژی شامل تخریب گسترده اجزای سلولی است، در حالی که میکرواتوفاژی شامل بلعیده شدن مستقیم مواد سیتوپلاسمی توسط لیزوزوم ها است. از سوی دیگر، اتوفاژی با واسطه چاپرون به طور انتخابی پروتئین ها را برای تخریب هدف قرار می دهد.

تهویه و سیگنالینگ

اتوفاژی به شدت توسط مسیرهای سیگنالینگ متعدد در پاسخ به عوامل استرس زای سلولی مختلف، مانند محرومیت از مواد مغذی، استرس اکسیداتیو، عفونت و تجمع پروتئین، تنظیم می شود. یکی از کنترل‌کننده‌های کلیدی اتوفاژی، هدف پستانداران راپامایسین (mTOR)، یک پروتئین کیناز است که وقتی مواد مغذی فراوان هستند، اتوفاژی را مهار می‌کند. با این حال، تحت شرایط محدودیت مواد مغذی، سیگنال دهی mTOR مهار می شود و منجر به فعال شدن اتوفاژی می شود.

روش های القای اتوفاژی

1. روزه متناوب:

با محدود کردن پنجره تغذیه، روزه داری متناوب بدن را در حالت ناشتا طولانی مدت قرار می دهد و سلول ها را وادار می کند از انرژی ذخیره شده استفاده کنند و اتوفاژی را آغاز کنند.

2. ورزش:

فعالیت بدنی منظم نه تنها بدن ما را سالم نگه می دارد، بلکه به عنوان یک محرک قدرتمند اتوفاژی عمل می کند. شرکت در ورزش های هوازی و مقاومتی باعث اتوفاژی می شود و باعث پاکسازی و جوان سازی در سطح سلولی می شود.

3. محدودیت کالری:

علاوه بر روزه داری متناوب، محدودیت کالری (CR) یکی دیگر از روش های اثبات شده برای افزایش اتوفاژی است. با کاهش کالری دریافتی کلی، CR سلول‌های شما را مجبور می‌کند انرژی خود را حفظ کنند و برای حفظ عملکردهای حیاتی، اتوفاژی را آغاز کنند.

4. رژیم کتوژنیک:

فعالیت اتوفاژیک با ایجاد کتوز با محدود کردن شدید مصرف کربوهیدرات و افزایش مصرف چربی افزایش می یابد.

5. غذاهای غنی از فیتوکمیکال ها:

برخی از ترکیبات گیاهی، به ویژه آنهایی که در میوه ها، سبزیجات و ادویه های رنگارنگ یافت می شوند، دارای خواصی هستند که باعث اتوفاژی می شوند.

6. مکمل های خاص مصرف کنید:

اتوفاژی را می توان با افزودن مکمل های اتوفاژی به رژیم غذایی برای ارتقای سلامت ایجاد کرد.

غذاهایی که باعث اتوفاژی می شوند

1. چای سبز

چای سبز سرشار از ترکیبات آنتی اکسیدانی مانند کاتچین است و مدت هاست که به دلیل فواید سلامتی آن شناخته شده است. علاوه بر پتانسیل آن برای افزایش متابولیسم و ​​حمایت از کاهش وزن، چای سبز همچنین نشان داده شده است که اتوفاژی را فعال می کند. پلی فنول های موجود در چای سبز بیان ژن های دخیل در اتوفاژی را تحریک می کنند که به حفظ تعادل و عملکرد سلولی کمک می کند.

2. زردچوبه

کورکومین، ترکیب فعال زردچوبه با رنگ زرد روشن، دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی است. مطالعات نوظهور نشان داده اند که کورکومین همچنین می تواند با فعال کردن مسیرهای مولکولی خاصی باعث اتوفاژی شود. گنجاندن زردچوبه در رژیم غذایی خود، چه از طریق پخت و پز و چه به عنوان مکمل، می تواند به استفاده از پتانسیل اتوفاژی برای بهبود سلامت کمک کند.

غذاهایی که باعث اتوفاژی می شوند

3. بربرین

مطالعه ای که بربرین را ارزیابی کرد نشان داد که این ترکیب ممکن است توانایی القای اتوفاژی را نیز داشته باشد. بربرین در انواع توت ها، زردچوبه درختی و برخی گیاهان دیگر یافت می شود.

4. توت ها

انواع توت ها مانند زغال اخته، توت فرنگی و تمشک نه تنها خوشمزه هستند، بلکه دارای خواص تقویت کننده سلامتی نیز هستند. این میوه های پر جنب و جوش سرشار از پلی فنول ها هستند، ترکیباتی که برای تقویت اتوفاژی شناخته شده اند. با مصرف انواع توت‌های تازه یا منجمد، می‌توانید از عرضه ثابت این ترکیبات گیاهی مفید که از فرآیند اتوفاژی قوی و کارآمد پشتیبانی می‌کنند، اطمینان حاصل کنید.

 5. سبزیجات چلیپایی

سبزیجات چلیپایی، از جمله کلم بروکلی، گل کلم، کلم پیچ و کلم بروکسل، حاوی مجموعه ای چشمگیر از ترکیبات تقویت کننده سلامتی مانند سولفورافان و ایندول-3-کاربینول هستند. نشان داده شده است که این ترکیبات اتوفاژی را فعال می کنند و از آسیب سلولی ناشی از استرس اکسیداتیو جلوگیری می کنند. گنجاندن رژیم غذایی سبزیجات چلیپایی مختلف نه تنها مواد مغذی ضروری را فراهم می کند، بلکه باعث القای اتوفاژی می شود.

مکمل هایی برای ایجاد اتوفاژی 

1. کورکومین

کورکومین، ماده فعال زردچوبه، از دیرباز به دلیل خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی آن مورد توجه بوده است. مطالعات اخیر همچنین نشان داده است که کورکومین می تواند باعث اتوفاژی شود که سلامت سلولی را بهبود می بخشد. کورکومین ژن های خاص و مسیرهای سیگنال دهی درگیر در تنظیم اتوفاژی را فعال می کند. توانایی آن در تقویت اتوفاژی ممکن است برای بیماری های مختلف مرتبط با استرس اکسیداتیو و اختلال عملکرد سلولی مفید باشد.

مکمل هایی برای ایجاد اتوفاژی

2. بربرین

بربرین یک ترکیب طبیعی است که در انواع گیاهان از جمله زرشک و گلدنسل یافت می شود. این مکمل گیاهی قدرتمند به دلیل اثرات درمانی آن بر شرایط مختلف، از جمله اختلالات متابولیک، به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. بربرین همچنین با تغییر بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژی باعث ایجاد اتوفاژی می‌شود. با مصرف مکمل بربرین، می‌توانید به طور بالقوه اتوفاژی را افزایش دهید و سلامت سلولی را بهبود ببخشید، به‌ویژه وقتی صحبت از سلامت متابولیک باشد.

3. اسپرمیدین

اسپرمیدین (اسپرمیدین) یک ماده آلی مولکولی کوچک است که به طور طبیعی در سلول ها وجود دارد. مطالعات نشان داده اند که رابطه نزدیکی بین اسپرمیدین و اتوفاژی وجود دارد. اسپرمیدین می تواند مسیر اتوفاژی را فعال کرده و اتوفاژی را تقویت کند. مطالعات نشان داده‌اند که اسپرمیدین می‌تواند بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژی را افزایش داده و با تنظیم سطح پروتئین‌های مربوط به اتوفاژی، اتوفاژی را تقویت کند. علاوه بر این، اسپرمیدین همچنین می تواند اتوفاژی را با مهار مسیر سیگنالینگ mTOR فعال کند.

سلب مسئولیت: این مقاله فقط برای مقاصد اطلاعاتی است و نباید توصیه پزشکی در نظر گرفته شود. همیشه قبل از استفاده از مکمل ها یا تغییر رژیم مراقبت های بهداشتی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.


زمان ارسال: سپتامبر-01-2023